چه کسی می‌خواهد فیلمش در سینما اکران نشود؟
تاریخ انتشار: ۲۷ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۴۲۸۹۸۱
چرا برخی این روز ها از اکران فیلم شان سر باز می زنند.
به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگ وهنر برنا ؛ این روزها شاهد پدیده ای جدید در سینمای ایران هستیم که البته نمی توانیم در خصوص آن قضاوتی داشته باشیم.
به دلیل شرایط خاص سینماها و فروش نرفتن بسیاری از فیلم ها برخی از فیلمسازان که اتفاقا تعدادشان کم نیست و البته فیلم های نامداری مانند ملاقات خصوصی نیز در همین لیست دیده می شوند برای اکران فیلم شان ظاهراً هیچ تصمیمی ندارند و این مسئله از چند زاویه قابل بررسی است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
نکته اول این که فیلم ها طبیعتا بعد از مدتی بیات شده و اصولا فضای فیلم با گذشت چند سال عملا آن جذابیت لازم را برای مخاطب نخواهد داشت.
نکته دوم اینکه مگر نگاه داشتن فیلم برای زمان اکران مناسب تضمینی است که ما مطمئن باشیم فیلم مان را می توانیم در شرایط مساعدتری در گیشه اکران کنیم و فروش بهتری را تجربه کنیم.
با نگاهی به لیست فیلم های موجود که در نوبت اکران هم نیستند و حتی علاقه ای برای اکران نشان نمی دهند به این نتیجه می رسیم که آثاری از جشنواره سال گذشته و خارج از جشنواره روی دست فیلمسازان مانده و عملا تصمیمی برای اکران آن وجود ندارد و این به آن معنی نیست که سازندگان فیلم برنامه ای مشخص و معین برای آتی داشته باشند همه چیز را سپرده اند و این یعنی یک شکست اقتصادی برای سینما به تدبیر و تعامل میان مدیران و صاحبان فیلم ها نیاز دارد.
طبیعی است که وقتی فیلمی حدود 10 میلیارد تومان هزینه تولید در سال گذشته را روی دست تیم تهیه و تولید گذاشته است به دنبال این بوده که در اقتصاد سینما نیز به بهره برداری برسد و این در حالی است که 10 میلیارد بودجه برای تولید یک فیلم که هنوز تکلیف اکران آن مشخص نیست عملا سرمایه داران دیگر را برای ورود به دنیای سینما مشوق نیست و شاید این مسئله روی تولیدات سال آتی و حتی سال جاری موثر باشد.
لیست فیلمها نشان می دهد که این آثار می تواننند در سینما درخشش داشته باشند و حتی عاملی موثر در روشن شدن چراغ سینما باشند به شرط آنکه تصمیم به اکران بگیرند و البته شرایط بهتری برای اکران به آنها پیشنهاد شود.
اما شرایط مساعد اکران چه زمانی است؟
آیا به لحاظ وضعیت اقتصادی یا به لحاظ شرایط موجود بر جامعه موقعیتی که مردم دوباره به سالن های سینما لبخند بزنند وجود دارد؟
طبیعتاً سینما می تواند وضعیت روحی و روانی مساعدی را ایجاد کند اگر به آن اعتماد شود.
نکته دیگر آنکه وضعیت فعلی سینما نشان از آن دارد که مخاطبین سبد فیلم دیدن و سریال دیدنشان را از سینما و تلویزیون به سمت شبکه نمایش خانگی سوق دادند و عملا تمام آنچه را که از سینما وتلویزیون توقع دارند در شبکه نمایش خانگی با سریال های جذاب و فیلم های دسته اول دنیا پیدا می کنند .
بدیهی است با چنین شرایطی شکست اقتصادی فیلم های مانده در صف اکران می تواند عاملی موثر در عدم حضور سرمایه گذاران در تولید فیلم های جدید باشد.
نکته جالب تر اینکه به رغم ماندن چند فیلم در صف نوبت و عدم علاقه صاحبان فیلم به اکران در شرایط فعلی مجوز آثار مختلف جهت پروانه تولید صادر می شود و این نشان از این دارد که بازار تولید کماکان گرم است اما خبری از اکران نیست.
آمار و ارقام نشان می دهد وضعیت پاییز 1401 سینمای ایران تا امروز به لحاظ گیشه نگران کننده است که این مسأله هم جریانی عجیب نیست چرا که اتفاقی نو را به سینما نیاوردیم که برداشتی داشته باشیم.
این فیلم ها کی اکران می شود؟
تعدادی از فیلم های زیر می توانند ناجی سینمای خلوت امروز باشند اگر دل به این ریسک بدهند.
«برف آخر» به کارگردانی امیرحسین عسگری
«درب» به کارگردانی هادی محقق
«شهرک» به کارگردانی علی حضرتی
«۲۸۸۸» به کارگردانی کیوان علیمحمدی و علی اکبر حیدری
«ملاقات خصوصی» به کارگردانی امید شمس
«بی مادر» به کارگردانی مرتضی فاطمی
«نگهبان شب» به کارگردانی رضا میرکریمی
«خائن کشی» به کارگردانی مسعود کیمیایی
«بی رؤیا» به کارگردانی آرین وزیردفتری
«لایه های دروغ» به کارگردانی رامین سهراب
«ضد» به کارگردانی امیرعباس ربیعی
«دسته دختران» به کارگردانی منیر قیدی
با اضافه شدن چند فیلم کمدی مانند بخارست به اکران این روزها البته می توان امیدوار بود که به زودی شرایطی متفاوت در راه باشد.
انتهای پیام/
آیا این خبر مفید بود؟ 0 0نتیجه بر اساس 0 رای موافق و 0 رای مخالف
منبع: خبرگزاری برنا
کلیدواژه: یادداشت مجتبی احمدی نگهبان شب ملاقات خصوصی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۲۸۹۸۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تبلیغات گل درشت در تلویزیون، سینما و شبکه نمایش خانگی به مرز فاجعه رسیده است/ تلویزیون شفاف‌سازی کند
حسین قره: آقایان در تلویزیون که خیال خودشان را راحت کرده‌اند، انگار وقت و زمان و گوش و چشم سایر حواس و قوای فاهمه و... که مخاطبان دارند، مِلک حضرتشان است و تصمیم و کنترلش با خودشان نیست، اخیراً هم که دیگر تبلیغ نمی‌سازند، در واقع خود آگهی‌ها به سریال وسط فوتبال و سریال و... تبدیل شده است، شاید مخاطب یادش برود که داشت چه می‌دید و البته دیده شده بعضی از مواقع خود پخش هم یادش رفته و رفته‌اند برنامه بعدی.
تلویزیون شفاف‌سازی کنداگر مخاطب تلویزیون باشید گاهی آن قدر تبلیغات طولانی است که نسبت به زمان پخش و قیمت ثانیه و دقیقه تبلیغات در تلویزیون این شائبه برایتان پیش می‌آید که صداوسیما در شکل کلی سهام‌دار آن کالا و خدمات است؛ چون واقعاً خارج توجیه است، مثلاً فرض بفرمایید یک نوعی از چرخ‌گوشت (تعمداً اسم و اصل برند و کالا را نمی‌گویم) هست که شما هر وقت تلویزیون را روشن کنید اول تبلیغ‌کنندگان آن را می‌بینید. اگر یک برند برنامه بلندمدتی داشته باشد که هر خانواده ایرانی (حدود ۲۵ میلیون خانوار) یکی از این وسیله را داشته باشند، حتی اگر ۸۰ درصد سود حاصل از هر دستگاه را صرفه تبلیغات تلویزیونی کند باز هم باتوجه‌به ساعات پخش در میان‌برنامه‌ها یا بین نیمه‌های فوتبال و... توجیه اقتصادی ندارد، آخر تبلیغات حاصل عدد و رقم است، یک برند این میزان از سود را هزینه می‌کند تا این میزان از بازار هدف محصولاتش را بخرند، آخر تک‌محصولی که بازار جهانی هم ندارد، این همه تبلیغ را با چه توجیه اقتصادی انجام می‌دهد. مگر اینکه مثلاً در آغاز سال با بخش آگهی تلویزیون یک قرارداد کلی بسته شده باشد که مثلاً N هزار ساعت بخش در سال به قیمت N میلیارد تومان و گرفتن دو نوع تخفیف، یکی از بابت این که کالا موردبحث تولید ایرانی است و حمایت از بازار داخلی است و دیگر اینکه چون قرارداد موردی نیست و کلی و سالانه است.
همین‌جا چند سرفصل وجود دارد که می‌شود درباره آن صحبت کرد. یک اینکه تقریباً قریب به‌اتفاق تبلیغات این چنینی را چند بازیگر و احتمالاً یک شرکت تبلیغاتی می‌سازند، پرسش اول این است، آیا محدودیتی و رانتی خاص برای سازندگان تبلیغات وجود دارد یا نه تصادفاً این اتفاقات رقم خورده است.
دوم اینکه اگر محدودیتی نیست آیا چنین شرایطی برای همه تولیدکنندگان ایرانی وجود دارد. اگر چنین است آیا تلویزیون فراخوانی عموماً داده است که شرایط برای همه کالاها و همه بازارها و خدمات وجود دارد و می‌توانند از این بستر استفاده کنند. اگر این فراخوان داده شده و اگر شرایط برای همه یکسان است، در بازار تولید داخلی هیچ برند دیگری تمایل به این همه ساعت پخش ندارد؟ که این خود چند سرفصل دیگر را باز می‌کند که آیا برندها و تولیدکنندگان به این نتیجه رسیده‌اند که همین میزان هم هزینه کردن در تلویزیون گران است و بازگشت سرمایه ندارد چرا که سرمایه گران‌بهای اجتماعی تلویزیون ریزش داشته است.
فقط یک نکته دیگر می‌ماند که در شرایط اجتماعی امروز و مسئله زنان به کار با مداقه نیاز دارد، آقایان ابتدا و میان و انتهای بعضی از برنامه‌های گفت‌وگومحور درباره زنان، تبلیغاتی را نشان می‌دهند که دغدغه زنان خانه‌دار این سرزمین خلاصه می‌شود در پوره سیب‌زمینی، این هم سطح سلیقه و دغدغه و بلندنظری، واقعاً خود حماسه است. (تأکید می‌کنم که آن تبلیغات می‌تواند در برنامه‌های آشپزی و یا سرگرمی محور پخش شود؛ ولی بعد از هر برنامه‌های منظور است.)
دوباره و بلکه شاید دوباره باید تأکید کنم که صداوسیما به دلیل اختصاص بودجه ملی - که امسال ۲۴ هزار میلیارد تومان به آن اضافه شده است - باید نسبت به تمام کنش‌ها و واکنش‌ها، برنامه‌سازی‌ها، تولیدات و... پاسخگو به ملت باشد. اگر تلویزیون خصوصی بود یا همچون شبکه نمایش خانگی منبع مالش از بخش خصوصی تأمین می‌شد، این همه تأکید لازم نداشت و آقایان جبلی و جلیلی که بر مسند و صندلی یگانه رسانه ملی نشسته تکیه زده‌اند باید برای تک‌تک اقدامات پاسخگو باشند.
همان‌طور که همه می‌دانیم، بسیاری از هنرمندان و نویسندگان و... حوزه سینما چشم و دل از تلویزیون بریده‌اند و به سینما و شبکه نمایش خانگی پناه برده‌اند و ناگفته نماند که هنرمندان ترازی هم چشم و دل از همه چیز شسته‌اند و در سکوت نشسته‌اند. شاید توجیه بسیاری این است که «به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل». به‌هرتقدیر کار ما قضاوت نیست و هر که هر چه خود می‌خواهد همان می‌کند؛ اما نکته کجاست، در شبکه نمایش خانگی و سینما که بخش خصوصی دستی در تولید آن دارد برای تأمین هزینه یا نیاز به سرمایه‌گذاری دارد که نیتش سود کم و حضور در خلق هنر است و یا نه سرمایه‌گذاری که مثل هر تجارت و بازار و صنعتی به دنبال سود مکفی و به‌اندازه سرمایه است. بماند که هر کدام باشد مهم نیست مهم ارائه هنرمندانه تبلیغات در آثار است. این مسئله و پدیده هم مختص ما نیست، همه جهان گرفتار این نوع تولید تبلیغات هستند. این چرخه که باید کالای تولیدشده به دست مصرف‌کننده برسد و آن را مصرف کند که چرخه تولید دوباره بچرخد، هر چه هست فعلاً سرنوشت این عصر است؛ اما نوع ارائه آن بسیار مهم است.
تبلیغات گل درست حتی گرفتاری بزرگ‌ترین هنرمندان تاریخ معاصر بوده و هست. به‌خاطر دارم در یک نشست کارگردان فقید و بزرگ تئاتر جهان، پیتر بروک در زمان بخش یکی از جسورانه‌ترین آثارش (مهابهاراتا) در تلویزیون همین مشکل را داشته که هر ۱۵ دقیقه آن فیلم تئاتر قطع و برنامه به بخش آگهی می‌رفته است. این قطع حس و حال و هوا برای یک فیلم تئاتر و مخاطب و تولیدکنندگان آن عذاب‌آور بوده و پیتر بروک صحبت می‌کند و از سرمایه‌گذاران و گروه‌های تبلیغاتی می‌خواهد که اطلاعاتشان را در آخر و حتی تیتراژ بیاورند؛ ولی حس تماشاچی را در میانه اثر قطع نکنند. (نقل به مضمون عرض کردم؛ چون سال‌ها پیش این ویدئو را دیدیم.)
قاعده سریال ها و پخش‌های جهانی و تلویزیون‌ها خصوصی این است که هر ۲۰ دقیقه فرصتی یک تا دودقیقه‌ای به آگهی داده شود؛ اما اینکه در سریالی که هنرمندان برجسته در آن هستند به درودیوار آن تبلیغات چسبیده باشد و حتی در یک سریال مثلاً ساختمان مرکزی شرکت تبلیغ‌کننده دیده شود... (باز هم تأکید می‌کنم که از ارائه مصداقی واقعی پرهیز دارم) دیگر فاجعه گل درشتی است و از خارج از عرف تمام درس‌های تبلیغات است و قطعاً به ضدتبلیغ تبدیل می‌شود.
تبلیغات در عصر جدید با هنر گرافیک که هنری بصری است گره می‌خورد، مختصر و موجز و متناسب و با احترام به شعور مخاطب. اینکه در همه جای یک سریال نمای نزدیک بازیگر و سرش باشد و پشت سرش فلان شامپو که واقعاً ضدتبلیغ است. یکی از شروط استمرار یک هنر احترام به مخاطب است و هنرمندان آفرینشگر نباید اجازه دهند که تبلیغات غیرهوشمندانه و گل درشت به اعتبار آنان ضربه بزند.
توجه به تولید ملی و بهره‌مندی تولیدکنندگان که سالانه میلیون‌ها نفر از خدماتشان استفاده می‌کنند کار بسیار خوبی است، تبلیغات چنین پدیده‌ای است، اما استفاده در حد فوق ابزار و بی‌احترامی به مخاطب را باید خود هنرمندان فکری برایش بکنند. هنرمندانی که کار تبلیغات می‌کنند باید سرمایه‌گذاران را توجیه کنند که چه چیزی برای آنان مناسب است. تن‌دادن تمام به خواسته سرمایه‌گذار که احتمالاً خواسته‌ای داشته و اصرار دارد که در چنین شرایط اقتصادی پر ماجرایی سرمایه‌گذاری‌اش حداکثر سود را داشته باشد باید با قواعد هنر هم بخواند، برای اعتبار برندی که ساخته است حداقل بپذیرد که ارائه هنرمندانه کالا و خدمات برندش برای شرکت و تجارتش سودی بلندمدت خواهد داشت.
تبلیغات محیطی که در اختیار سینما و شبکه نمایش خانگی است هم یکی از سرفصل‌هایی است که می‌توان درباره آن نوشت که در این کوتاه نوشته نمی‌گنجد.
۵۷۵۷
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1902705
امام جمعه بلوک براثر سانحه تصادف درگذشت